Deze novelle van de schrijver Tad Williams kwam op mijn weg ná het lezen de Sterrenzwaard-trilogie (vier delen) maar vòor de Anderland-trilogie (ook vier delen, jaja Tad kan blijkbaar niet klaarkomen.) Het vertelt het verhaal van de jonge kater Fritti Tailchaser en gaat dus over katten. Nu is dat natuurlijk niet helemaal waar, het verhaal is ‘gelaagd’ en bevat dus metaforen voor de echte wereld. Fritti mist zijn zomerspeelkameraad: Hushpad. Hij weet eigenlijk niet dat ie verliefd op haar is maar voelt een enorme leegte.. Ondanks de geborgenheid bij de gedegenereerde kattensoort, M’ens (M’an), die hem voedden, besluit ie Hushpad te gaan zoeken.. Een heroïsche queeste volgt!

Het boek is voor mij een metafoor voor het volwassen worden en het maken van je eigen keuzes. Ook bijzonder is het gegeven dat de katten in Williams’ wereld drie namen hebben: De nestnaam (Fritti), de gegeven naam (Tailchaser) maar het meest belangrijke: de eigen naam. Deze vinden niet alle katten maar wordt wel als zeer belangrijk ervaren en niet gedeeld met anderen.. Heeft, of krijgt, Fritti Tailchaser een eigen naam? Wie zal het zeggen. Misschien vindt ie ‘m op z’n zoektocht!

Fritti Tailchaser wordt op alle mij bekende uitgaven afgebeeld met een witte ster op z’n voorhoofd. Toen ik in 2000 een rode poes (ze bestaan) en dito kater kreeg die zo’n ster op z’n voorhoofd had, verbaasde het mij uiteindelijk niet dat hij (nestnaam Bommel) eind 2001 is vertrokken.. Op zijn eigen queeste, die uiteindelijk eindigde bij het bejaardentehuis hier vierhonderd meter verderop.. Hij leeft er nog steeds. Wat mis ik dat beest! Ik ben benieuwd of hij zijn Hushpad, of misschien zelfs wel zijn eigen naam, heeft gevonden, maar vooral hoop ik dat ie gelukkig is.

Inbrenger: Ad Offers