Ik houd van paradoxen, van boeiende tegenstellingen. Uiteraard is de titel van het boek zelf al een paradox. Die ga ik zeker hier niet toelichten. Gewoon lezen is veel beter en leuker!

Zelfs het schrijven zelf was haast een paradox, in ieder geval een boeiende tegenstelling. Ik ben “Is hier de overkant” ooit begonnen te schrijven als roman en als theaterstuk. Het boek was het eerst klaar dus een mooie bodem voor de voorstelling. Hoewel ik wel had bedacht dat het creëren van een roman en een voorstelling iets geheel anders was, was dat nog niet hetzelfde als het verschil daadwerkelijk ook ervaren.

Menig ‘knokpartijtje’ met de regisseur gehad omdat de wetten van een roman en een voorstelling echt iets bleken te zijn. Perspectieven werden verschoven. Scenes werden verwijderd of toegevoegd of samengevoegd. Accenten gingen aan de wandel. Mijn grootste uitdaging werd om zowel in roman als voorstelling leidmotief en plot in tact te laten, terwijl de wegen zich steeds verder leken te scheiden. Dan  blijft altijd de vraag over: waar is nu de overkant? Veel leesplezier!

Inbrenger: Marcel van der Pol, Keridwen